#2 Wat is complexiteit? Systeemdenken is slim omdat je goed met complexiteit om kan gaan.

Invloed Vergroten: vergroot je invloed op jezelf en anderen!

Voor meer details, zie: https://invloedvergroten.nl/maak-een-viable-system-model-van-de-organisatie/

Het concept van systeemdenken is een krachtig instrument voor het navigeren door complexiteit. In complexe systemen zijn er vaak meerdere variabelen die op elkaar inwerken in een niet-lineaire manier, waarbij de effecten zich kunnen manifesteren op verschillende schaalniveaus. Het is dan van essentieel belang om een holistische benadering te hanteren die het systeem als een geheel beschouwt, in plaats van slechts geïsoleerde componenten.

Een van de kernideeën in de filosofie van complexiteit is de notie van 'emergentie', die ook relevant is voor systeemdenken. Emergente fenomenen zijn kenmerken van het gehele systeem die niet kunnen worden gereduceerd tot de som van zijn deelcomponenten. In dit opzicht verwijzen we naar het werk van filosofen zoals Manuel DeLanda, die het concept van 'assemblages' introduceert om de aard van complexe structuren te begrijpen. Een assemblage is een geheel dat zijn componenten niet overheerst, maar waar de interacties tussen componenten het gedrag van het hele systeem kunnen beïnvloeden.

Om effectief om te gaan met complexiteit kunnen concepten uit de cybernetica nuttig zijn. Met name de ideeën rond feedbacklussen kunnen de adaptieve en zelfregulerende eigenschappen van complexe systemen verklaren. De Cybernetic Big Five Theory, waarin u geïnteresseerd bent, biedt in dit kader een rijke context om persoonlijkheidsdynamieken te begrijpen als de uitkomst van complexe zelfregulerende processen.

In uw specifieke interesse voor de koppeling van de Cybernetic Big Five Theory aan Jaap Panksepp's model van zeven primaire emoties, kan de complexiteit nog verder worden verkend. Panksepp's werk geeft aan hoe emoties deel uitmaken van evolutionair geconserveerde neurale circuits, die weer inspelen op het gedrag en de persoonlijkheid van het individu. Het koppelen van deze twee modellen zou kunnen leiden tot een dynamische, adaptieve theorie die de complexiteit van de menselijke ervaring meer getrouw weergeeft.

Voor verder onderzoek zou ik aanbevelen:

1. "Philosophy and Simulation: The Emergence of Synthetic Reason" door Manuel DeLanda voor een dieper begrip van emergentie in complexe systemen.

2. "Steps to an Ecology of Mind" van Gregory Bateson voor klassieke teksten over cybernetica en systeemdenken.

3. Artikelen over "Complex Systems Theory" in de context van psychologie, om de raakvlakken tussen verschillende modellen van persoonlijkheid en emotie te verkennen.

Door de inherente complexiteit van de fenomenen waar u in geïnteresseerd bent, biedt een systeemdenkbenadering niet alleen een manier om deze complexiteit te modelleren, maar ook om nieuwe, misschien onverwachte, inzichten te verwerven.