Ένα παιδί κρατάει πινέλο

Ο ήχος των βιβλίων από την βραβευμένη βιβλιοθήκη Βέροιας

Αν υπάρχει για τον καθένα από εμάς μια στιγμή που σου αλλάζει τη ζωή, για τον εικαστικό Νίκο Τσιαπάρα η στιγμή αυτή υπήρξε σε πολύ μικρή ηλικία. Ήταν τότε που ένας θείος του απο την Ελβετία, επισκεπτόμενος το πατρικό του σπίτι και παρατηρώντας τον μικρό Νικόλα να σκιτσάρει, σχεδόν επέβαλε στον πατέρα του να τον γράψει σε σχολή ζωγραφικής. Ακολούθησε η Σχολή Καλών Τεχνών και τα νοσταλγικά φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα μεταπτυχιακές σπουδές ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση στο Κολέγιο Γκόλντσμιθς του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο Μίντλσεξ του Λονδίνου. Στην επιστροφή του στην Ελλάδα ακολούθησαν πολλές ατομικές εκθέσεις και διακρίσεις, ενώ έχει εκπροσωπήσει δύο φορές τη χώρα μας στην Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών χωρών της Μεσογείου, στη Ριέκα και τη Ρώμη. Έπειτα από όλη αυτή τη διαδρομή, ο Βεροιώτης εικαστικός αναρωτιέται το εξής: πώς ένα παιδί από την επαρχία της δεκαετίας του ΄60 -χωρίς καθόλου ανάλογες παραστάσεις- έτρεφε τόση αγάπη για τη ζωγραφική;